Miód pszczeli naturalny jest wytwarzany przez pszczoły z nektarów kwiatowych lub spadzi. Proces przekształcania nektaru lub spadzi w miód nazywany jest dojrzewaniem. Podczas tego procesu następuje odparowanie wody oraz zachodzi wiele przemian biochemicznych; m.in. enzymatyczny rozkład sacharozy na cukry proste - glukozę i fruktozę, które są łatwo przyswajalne przez organizm człowieka. Świeży miód ma konsystencję gęstego syropu. W miarę upływu czasu miód krystalizuje, co jest jego naturalną właściwością. Dojrzały miód posiada wysoką wartość odżywczą i dietetyczną.
Miód pszczeli zawiera wiele cennych substancji o właściwościach prozdrowotnych m.in. duże ilości łatwo przyswajalnych cukrów prostych, kwasy organiczne, enzymy i sole mineralne (m.in. sole wapnia, potasu i magnezu), a także substancję hamującą rozwój drobnoustrojów, inhibinę. Właściwości organoleptyczne i skład chemiczny miodu zależą od rodzaju nektaru lub spadzi, sposobu wydobywania miodu z plastra oraz stopnia dojrzałości. Wyróżnia się miody płynne, tzw. patoki i zestalone krupce. Krupce mogą mieć konsystencję drobnoziarnistą, mazistą, średnioziarnistą, galaretowatą, krupkowatą, gruboziarnistą.
Miód pszczeli dzielimy na trzy typy: nektarowe, spadziowe i nektarowo-spadziowe (mieszane). Miód nektarowy pozyskiwany jest z nektaru roślin, słodkiej cieczy wytwarzanej przez nektarniki i stanowiącej pokarm energetyczny pszczół. Wśród tych miodów rozróżnia się miody wielokwiatowe oraz miody jednoodmianowe (akacjowy, gryczany, lipowy, rzepakowy i wrzosowy). Miody spadziowe to miody pozyskiwane ze spadzi, słodkiej, lepkiej cieczy pojawiającej się na liściach i gałązkach niektórych gatunków drzew i krzewów, a niekiedy na roślinach zielonych. Do miodów spadziowych zaliczamy miód ze spadzi iglastej oraz miód ze spadzi liściastej. Miody nektarowo spadziowe to miody z nektaru i spadzi. Zaliczamy do nich np. miód leśny.
Barwa i aromat miodu pszczelego. Miód w zależności od odmiany różni się barwą ,smakiem, aromatem i konsystencją. Właściwości organoleptyczne zależą od rodzaju nektaru lub spadzi, sposobu wydobywania miodu z plastra oraz stopnia dojrzałości. Miody nektarowe w większości przypadków są jasne. Niekiedy odznaczają się zabarwieniem ciemnożółtym, brązowym lub brunatno-czerwonym. Natomiast miody spadziowe są z reguły ciemne. Jeśli chodzi o smak, to istnieją miody o smaku ostrym (lipowy, gryczany), o smaku łagodnym, a nawet bardzo łagodnym (akacjowy). Aromat z kolei w dużym stopniu związany jest z gatunkiem rośliny, z której zostały zebrane nektar lub spadź. O smaku i aromacie miodu decydują głównie składniki olejków eterycznych, pochodzące z nektaru, a także kwasy organiczne oraz cukry, aminokwasy, garbniki i woski. Barwa miodu uzależniona jest z kolei od obecności związków karotenoidowych. Istotne znaczenie mają także substancje koloidowe zbudowane z białek, drobin wosku pszczelego, wody i biopierwiastków.
Z czego składa się miód pszczeli. Miód pszczeli zawiera wiele cennych substancji o właściwościach prozdrowotnych m.in. duże ilości łatwo przyswajalnych cukrów prostych, kwasy organiczne, enzymy i sole mineralne (m.in. sole wapnia, potasu i magnezu), a także substancję hamującą rozwój drobnoustrojów, inhibinę. Skład chemiczny zależy od rodzaju nektaru lub spadzi, sposobu wydobywania miodu z plastra oraz stopnia dojrzałości. Węglowodany należą do związków reprezentowanych w miodzie w największej ilości. Dominują cukry proste. Miód zawiera ponadto niewielką ilość witamin z grupy B, w tym B1,B2, B6, kwas foliowy, kwas nikotynowy i kwas pantotenowy. W miodzie znajduje się najwięcej potasu, fosforu, magnezu i wapnia. W nieco mniejszych ilościach występują żelazo, krzem, siarka, miedź, fluor, cynk i mangan, a także biopierwiastki takie jak chrom, brom.
Powyższe informacje mają charakter edukacyjny i nie stanowią porady medycznej